Nawierzchnia drogowa ‐ warstwa lub zespół warstw służących do przejmowania i przenoszenia obciążeń od ruchu w założonym okresie eksploatacji drogi.

Warstwa ścieralna ‐ górna warstwa konstrukcji nawierzchni, służąca do zabezpieczenia warstw konstrukcyjnych przed bezpośrednim oddziaływaniem ruchu i infiltracją wody; warstwa ścieralna może być również warstwą konstrukcyjną.

Warstwa wiążąca ‐ jest warstwą konstrukcyjną, służącą do przekazywania naprężeń na podbudowę; w zależności od konstrukcji warstwa ta może stanowić warstwę podbudowy.

Podbudowa drogowa ‐ dolna część konstrukcyjna nawierzchni, służąca do przenoszenia obciążeń od ruchu na podłoże; podbudowa może składać się z podbudowy zasadniczej i podbudowy pomocniczej.

Podbudowa zasadnicza ‐ górna część podbudowy, spełniająca funkcje nośne w konstrukcji korpusu drogowego

Podbudowa pomocnicza ‐ dolna część podbudowy; oprócz funkcji nośnych zabezpiecza nawierzchnię przed działaniem wody, mrozu i przenikania cząstek podłoża, może składać się z warstw mrozoochronnej, odsączającej i odcinającej.

Warstwa mrozoochronna ‐ warstwa podbudowy pomocniczej chroniąca nawierzchnię drogi przed przemarzaniem, stosowana szczególnie w wypadku posadowienia konstrukcji drogi na gruntach wysadzinowych.

Warstwa odsączająca ‐ warstwa podbudowy pomocniczej, służąca do odprowadzania wody z nawierzchni lub gruntu.

Warstwa odcinająca ‐ warstwa podbudowy pomocniczej uniemożliwiająca przenikanie cząstek podłoża do warstw leżących powyżej.

Podłoże drogowe ‐ grunt rodzimy lub nasypowy, zalegający pod nawierzchnią drogową do głębokości przemarzania, nie mniej jednak niż do głębokości, na której naprężenia pionowe od największych obciążeń wynoszą 0,02 MPa.

Podłoże ulepszone ‐ podłoże drogowe, któremu poprawiono nośność w celu przejęcia ruchu budowlanego i właściwego wykonania nawierzchni, spełniające wymagania określone w normie PN‐S‐02205.

Podbudowa z gruntu stabilizowanego cementem (2,5‐5,0 MPa) ‐ jedna lub dwie warstwy zagęszczonej mieszanki, która po stwardnieniu poprawia jego właściwości fizykochemiczne oraz nośne, służący do przenoszenia obciążeń od ruchu na podłoże, a jej wytrzymałość po 42 dniach twardnienia wynosi od 2,5 do 5,0 MPa zgodnie z wymaganiami określonymi w normie PN‐S‐96012.

Ulepszone podłoże z gruntu stabilizowanego cementem (1,5‐2,5 MPa) ‐ jedna lub dwie warstwy zagęszczonej mieszanki, która po stwardnieniu poprawia właściwości fizykochemiczne oraz nośne podłoża, służący do przenoszenia obciążeń od ruchu na podłoże, a jej wytrzymałość po 42 dniach twardnienia wynosi od 0,5 do 2,5 MPa zgodnie z wymaganiami określonymi w normie PN‐S‐96012.

Beton popiołowy ‐ sztuczny kamień powstały w wyniku stwardnienia mieszanki popiołowo‐żużlowo‐cementowej.

Podbudowa z betonu popiołowego(chudy beton pop.‐żuż. 5,0‐8,0 MPa) ‐ jedna lub dwie warstwy zagęszczonej mieszanki, która po stwardnieniu stanowi nośną część nawierzchni drogowej o wytrzymałości od 5,0 do 8,0 MPa po 42 dniach twardnienia zgodnie z wymaganiami określonymi w normie PN‐S‐96013.

Źródło: S. Piasecki, P. Figlerowicz ‐ Spoiwex Sp. z o.o., Pobrane z edroga.pl