… bujnej roślinności.

Jak zawsze w przestrzeni działają elementy stałe i architektoniczne, porządkują ją, z drzewami tworzą masyw kompozycyjny, na którym wszystko się opiera. To może być wizja architekta, ale ekstremalnie rzadko tak się zdarza, dlatego na nas najczęściej spoczywa ciężar tej odpowiedzialności, dlatego musimy być bardzo uważni względem architektury budynku..

Ale sercem ogrodu zawsze będą rośliny – po to go zakładamy i tym odróżnia się od zwykłego „podwórka” czy „przestrzeni zewnętrznej”. Ogród, garden, garten, jardin, sad, huanwien, niwa, hadida, chardin, kipos… to miejsce do uprawy roślin, w którym człowiek spotyka się z naturą. Tego oczekuje po wyjściu z domu. Życia w jego rozkwicie, a nie życia w fazie przetrwalnikowej, zamkniętego w bezduszne ramy sztucznych materiałów.

Co będzie cechować taki ogród?

– zadbane rośliny, bujnie rosnące, zdrowe – a tym samym dobrze dobrane do warunków
– dobra kompozycja, przemyślany kalendarz kwitnienia
– odczucie czystości i czytelności koncepcji – nawet gdy eksponujemy bogactwo życia
– dobra proporcja między roślinnością i jej brakiem
– dobrane tempo wzrostu roślin oraz ich maksymalne rozmiary
– brak chaosu kolorysytcznego, nie naćkane, ale przemyślane i czytelne wrażenia (harmonie o określonym wpływie na człowieka lub energetyczne kontrasty)
– dywany i zadarnienia, duże i wyraziste plamy kolorów i tekstur – zamiast punkcików w morzu kory

Rośliny są ważne i autentyczne. Ich rolą jest rosnąć i rozkwitać, wydobywajmy więc z nich to co najpiękniejsze.

Nie mam nic aranżacjom minimalistycznym, w którym na tle betonu szkło, pod szkłem stal, przed nią beton a na jego tle żwir.. i na środku malownicze drzewko i kępka trawy.. ale takie kompozycje mogą sprzyjać refleksjom nad przetrwaniem w trudnych czasach, na pewno jednak nie relaksowi i ukojeniu zmysłów i nerwów. To nie są ogrody – to są obrazy z elementem roślinnym, w takich przestrzeniach nie ma miejsca na człowieka w innej roli niż daleki obserwator.