Słucham Cię.

I wiem, że nie wiesz czego chcesz. I nie wiesz czego możesz chcieć.

Wiem, CO
mam Ci dać.

Miejsce obcowania z naturą, której jesteś częścią.

Twoje osobiste przypomnienie o tym, że w otoczeniu szkła, betonu, gadżetów, w pędzie pracy i wakacji… nadal i niezmiennie jesteś żywym organizmem, nierozerwalnie związanym z porami roku i przemijaniem.
Mam powiększyć Twój dom o najwygodniejszy z możliwych ogrodów.

Tu jesteśmy zgodni.
Znamy treść.

Ale JAK
mamy to zrobić?

Wiem, że lepiej z Tobą niż tylko DLA Ciebie.

Ale Ty nie wiesz.
A możliwości jest tak wiele.
Ja nie jestem Tobą, nie chcę decydować za Ciebie, w końcu po to nam ta hierarchia, to Ty zatrudniasz mnie.
Czy moją odpowiedzialnością powinno być arbitralne rozstrzygnięcie, która forma jest najlepsza?

Bo dopasowana do domu? Czy bo skontrastowana z nim?
To tylko forma.

Może ważniejsza jest atmosfera?
Ale ona też, jest częścią treści. Przytulnie. Intymnie. Bezpiecznie. Spokojnie – bo wszędzie tak niespokojnie, albo odwrotnie, ale to już ustalimy na spotkaniu…

Więc wracamy do formy.
Może obejrzymy karty katalogowe?
A co ze spójnością krajobrazową?
Do licha, jesteśmy w Polsce.
Tu i tak każdy krajobraz wygląda jak bożonarodzeniowa choinka.
Choinka marzeń. Na bogato. Kolorowo i inaczej.

Im głębiej w las tym… częściej myślę, że należy zacząć się tym cieszyć.
Tak bardziej patriotycznie to ogarnąć.
Pomyślę o tym jeszcze.

2 tygodnie później :)

Pomyślałem. To zła pokusa. Niewłaściwa ścieżka. Nie.