no images were found

 Piękny i zadbany żywopłot, przystrzyżony w czytelną formę to duma i wszechstronna korzyść. Tworzy strukturę całoroczną, bo nawet rośliny tracące liście zachowują swój uformowany kształt. Wymaga jednak sporo pracy, do której nie należy zabierać się bez odpowiedniego zamysłu, narzędzi i przygotowania. Oto kilka podstawowych zasad i rad dla amatorów zielonych parkanów „w kostkę”.

no images were found

 1. Jaki kształt przyjąć?

Zaokrąglenia kantów tworzą wrażenie miękkich poduszek lub chmurek, które pasuje zarówno do ogrodów formalnych jak i naturalistycznych – kula jest najbardziej naturalną z form. Płaskie wierzchołki żywopłotów i kształty kanciaste są ostre i częściej pasują do ogrodów formalnych oraz nowoczesnych.

Do małych ogrodów oraz w najbliższym otoczeniu domu dużych terenów zdecydowanie bardziej nadają się formy geometryczne, które wprowadzają spokój, ład i porządek. Zbyt duża naturalność lub odważne kształty mogą spowodować wrażenie chaosu i bałaganu, które na dłuższą metę są męczące (zwłaszcza dla żyjących z nimi właścicieli).

Jeśli żywopłot pełni funkcję dzielącą między ogrodowymi salonami, albo gdy nie zależy nam bardzo na prywatności, możemy wprowadzić w zielonej ścianie okna i prześwity.

Ciekawym pomysłem, ale wymagającym większych umiejętności, jest zaburzenie linii prostej żywopłotu – możemy ją nieco „połamać” by uzyskać zaskakujący ale i intrygujący efekt.

Innym trikiem wizualnego przekłamania, jest zmiana wysokości żywopłotu wraz lub wbrew perspektywie. Jeśli żywopłot będzie niższy przy obserwatorze i rósł w miarę oddalania – przestrzeń ogrodowa będzie sprawiała wrażenie krótszej. Żywopłot o wysokości malejącej sprawi wrażenie głębi i powiększy optycznie przestrzeń.

no images were found

 2. Kiedy ciąć?

Praktycznie wszystkie krzewy na żywopłot, poza iglakami, tniemy tuż po posadzeniu. Iglaki tniemy pierwszy raz rok po sadzeniu, w lecie. Później krzewy tniemy regularnie, bo pominięcie jednego lub więcej sezonów będzie miało katastrofalne skutki w formie żywopłotu – zagęszczenie przerzedzonych dołów albo okiełznanie wybiegniętej rośliny to męka pańska.

Nie ma złotej reguły na terminy cięcia – tniemy w zależności od potrzeb i przyrostów, które chcemy uregulować. Im starszy żywopłot liściasty, tym częstszego cięcia wymaga. Z żywopłotami iglastymi jest dokładnie odwrotnie – im starsze, tym wolniej przyrastają.

• Szybkorosnące, liściaste, ale nie zimozielone – 1. zimą lub wczesną wiosną 2.w lipcu
• Bardzo szybkorosnące – 3ci termin na koniec sierpnia / początek września
• Zimozielone i iglaki – 1. późną wiosna, po przymrozkach (w maju) 2. w środku lata lub tylko jeden raz w środku lata
• Wolno rosnące – 1. raz w sezonie

Jeśli rośliny sadziliśmy na jesieni, lepiej przezimują gdy przytniemy je dopiero wiosną. I nie tniemy gdy świeci ostre słońce, najlepiej strzyc podczas pochmurnej pogody.

no images were found

 3. Czym ciąć?

Tylko dobrym i zadbanym sprzętem. To znaczy ostrym, o solidnym wykonaniu. Poza kilkoma wybranymi markami, które są świetne, ale można je dostać tylko na Wyspach, w Polsce pod względem jakości króluje Fiskars. Nigdy nie należy używać tępego ostrza, bo szarpie i rani roślinę, nie warto też wyrzucać pieniędzy na tanie narzędzia.

Nożycami do żywopłotów – kilkuletnie, nieco już uformowane iglaki cisy, jałowce, cyprysiki i żywotniki („tuje”) oraz liściaste o małych liściach, jak bukszpan czy ligustr.

Sekatorem – młode iglaste, zwłaszcza świerkowe, liściaste o dużych lub ozdobnych liściach, m.in. laurowiśnię, klona, a także stare gałęzie.

Narzędziami mechanicznymi – elektrycznymi i spalinowymi, w zastępstwie narzędzi ręcznych, o takim samym przeznaczeniu. Niektóre nożyce mogą ciąć także dość grube gałęzie. Dobrze wybierać produkty z półki profesjonalnej lub półprofesjonalnej, ponieważ dziś narzędzia amatorskie nawet dobrych marek to generalnie dość kiepskie urządzenia.

no images were found

 Kilka fachowych uwag na temat cięcia

4. Żywopłot tniemy tak, aby w przekroju uzyskać kształt trapezu, a nie prostokąta. To znaczy, że ściany powinny odstawać bardziej u dołu, a zwężać się ku górze, aby do całej powierzchni liści dostarczyć podobną ilość światła. Pomaga to też w opadaniu czap śniegowych z krzewów.

5. Gdy tniemy żywopłot, najczęściej skracamy nowe, młode pędy o połowę. Nie dotyczy to roślin, które mają wyraźny czubek wzrostu, jak żywotniki, modrzewie czy świerki – tym górę skracamy dopiero po osiągnięciu przez roślinę żądanej wysokości.

6. Trudno utrzymać płaskie powierzchnie, a jeszcze trudniej przystrzyc roślinę w kulę lub bardziej fantazyjny kształt. Niezależnie od doświadczenia, tą sztukę ułatwią sznurki rozciągnięte na palikach oraz druciane kształtki wygięte np. w półłuk, którymi sprawiamy planowaną krzywiznę cięcia.

no images were found

 Na zachętę:

Mistrzowskie opanowanie trudnej sztuki formowania żywopłotów to zajęcie na lata, ale efekty wynagrodzą cały włożony w to wysiłek i czas. Nadanie żywej roślinie wymyślonej formy – niezależnie od tego czy będzie to prostopadłościenny mur, czy wyrafinowana rzeźba przedstawiająca np. słonia – budzi powszechny respekt i niesamowite zadowolenie z samego siebie. Jeśli chcemy mieć natomiast sam efekt, bez długotrwałego procesu edukacji, zatrudnijmy profesjonalnego ogrodnika, który regularnie będzie strzygł nasze krzewy.